غیبت فرهاد مجیدی در بازی با ملوان کاملا مشهود بود و این مهم به سود استقلال نیست. همین روزها استقلال کاپیتان خود را از دست خواهد داد. منظور از همین روزها امسال یا سال آینده است چون بعید به نظر می‌رسد استقلال بتواند تا یکی دو سال دیگر کاپیتان خود را در اختیار داشته باشد. به همین دلیل این تیم باید خود را از وابستگی مطلق به کاپیتانش رها کند و یاد بگیرد در غیاب مجیدی که یک عنصر فعال، سازنده و گلزن در خط حمله است همان کیفیت را ارائه کند. در بازی با ملوان شاهد ناهماهنگی چشمگیری در خط حمله استقلال بودیم که این ناهماهنگی با غیبت فرهاد مجیدی کاملا در ارتباط است. زمانی که مجیدی در میدان حضور دارد ارتباط و هماهنگی قابل قبولی میان مهاجمان استقلال برقرار می‌شود. در حقیقت فرهاد به مثابه پل ارتباطی میان مهاجمان و حتی هافبک‌های هجومی با مهاجمان ایفای نقش می‌کند. او به لحاظ شخصیتی نیز مجموعه بازیکنانی که در ترکیب اصلی حضور دارند را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد که ماحصل آن تعداد گل‌های چشمگیری بوده که آبی‌ها در بازی‌های گذشته به ثمر رساندند و خود را به عنوان یکی از برترین خطوط هجومی معرفی کرده‌اند. پر واضح است که حضور مجیدی در خط حمله استقلال بسیار کارساز است و این بازیکن توانسته استقلال را به شدت وابسته خود کند اما ادامه این روند نظیر مشکلاتی که در انزلی برای آبی ها به وجود آمد را ایجاد خواهد کرد. به طوری که دیدیم میان برهانی و میداودی حتی یک پاس سالم هم ارسال نشد و این دو تا پایان بازی نتوانستند در زوج‌سازی موفق باشند.